De
F-35 Lightning II is een 1-motorige 5e generatie stealth lucht-grond straaljager
voor de Amerikaanse Luchtmacht, Marine, Korps Mariniers en buitenlandse
gebruikers. De primaire ontwerper en leverancier is het Amerikaanse bedrijf
Lockheed Martin.
De F-35 Lightning II is een 1-motorige straaljager die de bedoelde vervanger
is van hoofdzakelijk:
- de F-16 en A-10 bij de Amerikaanse Luchtmacht
- de F/A-18 Super Hornet bij de Amerikaanse Marine
- de AV-8B Harrier bij het Amerikaanse Korps Mariers
De F-35 is ontworpen op basis van stealth technologie en geavanceerde
elektronica in tegenstelling tot de bijvoorbeeld de Russische (Su-30,
Su-35)
straaljagers die meer zijn ontworpen op beweegbaarheid in de lucht.
Het JSF project is in 1996 in de VS ontstaan wat toen nog werd aangeduid
als het JAST: het Joint Advanced Strike Technologies project. Samen met
buitenlandse industrieën wordt de F-35 ontwikkeld.
De eerste F-35A Lightning's II (AA-1) zijn inmiddels gemaakt en wordt
gebruikt door testvluchten. Momenteel wordt er op een lage productie gebouwd
aan meerdere F-35's voor testvluchten. De eerste F-35B had zijn roll-out
op 18 december 2007.
Versies
Van de F-35 worden drie versies ontwikkeld. Dit zijn de:
-
De F-35A CTOL
-
De F-35B STOVL
-
De F-25C CV
F-35A
De F-35A is de conventionele versie die net als de F-16 een landingsbaan
op een vliegveld nodig heeft. Van de F-35A zijn al enige toestellen gemaakt
en waarbij ook al mee is test gevlogen.
Algemeen
Aanduiding
F-35
Lightning II
Prototype
YF-35
Projectnaam
Joint
Strike Fighter
Ontwerp
organisatie
Lockheed
Martin
Belangrijkste
secundaire ontwerp organisaties
Pratt
& Whitney
Productie
organisatie
Lockheed
Martin, Fort Worth, Texas, VS
Alenia
Aermacchi, Cameri, Italië
- AN/AAS-37
electro-optical Distributed Aperture System
- Electro-optical targeting system
- AN/ASQ-239 Electronic warfare system
- VSI Helmet Mounted Display System
- Integrated Communication , Navigation & Identificatiom
- Inertial Navigation System
- Global Positioning System
- 8'' x 20'' inch Multi-Function Display System
- UHF radio
- C-band, L-band, S-band
Australische
Luchtmacht, Amerikaanse Luchtmacht + Marine, Britse Luchtmacht, Nederlandse
Luchtmacht
Voornaamste
gebruikers
Amerikaanse
Luchtmacht + Marine
Amfibisch
gebruik
Ja (B
en C variant)
Status
In productie,
in test fase, Initial Operational Capability (F-35B)
F-35B
De F-35B is de Short take-off and vertical landing versie. Dit toestel
heeft een interne (extra) verticaal geplaatste lift fan die gekoppeld
is een de normale turbine. Voor het vertikaal opstijgen en landen draait
de nozzle van de motor naar beneden, de lift fan produceert lift aan de
voorzijde van het vliegtuig. Aan het motorsysteem zitten 2 stabiliteitsonderdelen
die in de vleugels zich bevinden en zorgen voor de roll stabiliteit.
De F-35B heeft een kleiner bereik van de F-35A. De eerste F-35B had op
18 december 2007 zijn roll out.
STOVL versie demo film
F-35C
De F-35C is de carrier versie voor gebruik vanaf vliegdekschepen. Het
toestel beschikt over een verstevigd landingsgestel (2 wielen) en heeft
een haak voor landingen op het vliegdek. Tevens heeft de F-35C grotere
vleugels om meer Lift te produceren bij take-off van vliegdekschepen.
F-35C
F-35C
Gebruikers
De F-35 staat gepland om te worden aangeschaft door onder andere:
0. Totaal
1. Verenigde Staten
2. Australië
3. België
4. Denemarken
5. Groot-Brittannië
6. Israël
7. Italië
8. Japan
9. Nederland
10. Noorwegen
11. Singapore
12. Turkije
13. Zuid-Korea
0. Totaal
Gebruiker
Aangeschaft
Eerste
levering
Laatste
levering
Verenigde
Staten
2457
(alle versies, planning)
2010
2037
(planning)
Australië
72x
F-35A
België
34x
F-35A (planning)
Denemarken
27x
F-35A (planning)
Groot-Brittannië
138x
F-35B
2012
Israël
75x
F-35A (planning)
Italië
60x
F-35A
30x F-35B
Japan
107x
F-35A (planning)
45x F-35B (planning)
Nederland
2x F-35A
37x F-35A
2013
2019 (planning)
Noorwegen
52x
F-35A
Singapore
Turkije
120x
F-35A (planning)
32x F-35B (planning)
Zuid-Korea
40x
F-35A (planning)
2018
(planning)
1. Verenigde Staten
De Amerikaanse Luchtmacht is de grootste gebruiker van de F-35A (conventionele
versie). De F-35 komt hier in dienst als opvolger van de F-16. De Amerikaanse
Marine schaft primair de F-35C versie aan en een handvol F-35B's. Het
Amerikaanse Korps Mariniers krijgt de F-35B versie. De F-35B Lightning
II kan ook worden gebruikt vanaf Amerikaanse Amfibische schepen en vanaf
voorwaartse bases.
In Juni 2014 werd het 58e fighter squadron op Eglin Air Force Base het
eerste complete squadron dat over de F-35A beschikt met 26 vliegtuigen.
F-35
F-35
F-35
F-35
F-35
US
Marine Corps F-35B (MCAS Miramar
2018)
F-35B
US
Navy F-35C (MCAS Miramar 2018)
4. Denemarken
In Juni 2016 maakte Denemarken bekend dat zij 27 F-35A's aanschaffen ter
vervanging van de huidige F-16 vloot.
5. Groot-Brittannië
De Britse Luchtmant en Marine krijgen 138 F-35B's.
Sinds 2018 zijn negen (9) toestellen in gebruik in GB. In 2018 zhebben
de eerste testen plaatsgevonden op het Britse vliegdekschip HMS Queen
Elizabeth.
6.
Israël
- 17-08-2010;
De Israëlische minister van defensie heeft een plan goedgekeurd om
20 F-35's te kopen voor een bedrag van 2.75 miljard dollar.
Israël overwoog eerder om 25 F-25A's te willen kopen. De Amerikaanse
regering is nog mee bezig met bepalen welke onderdelen in de Israëlische
versie kunnen komen vanwege veel geheime Amerikaanse technologie.
8. Japan
De Japanse luchtmacht werkt niet mee aan de ontwikkeling van de F-35 maar
ziet de F-35 wel als mogelijk vliegtuig om aan te schaffen. Echter de
Japanners duiden de F-35 aan als een middel gevechtsvliegtuig en zouden
liever de F-22 aanschaffen.
9. Nederland
De F-35A zal de F-16
vervangen bij de Nederlandse Luchtmacht. Er zullen 37 F-35's worden geleverd.
De eerste vier (4) F-35A's worden geproduceerd in de Lockheed Martin fabriek
in Fort-Worth (Texas). De resterende 33 F-35A's worden geproduceerd in
de Alenia Aermacchi fabriek in Cameri (Italië). De Nederlandse Luchtmacht
beschikt reeds over twee (2) F-35A's die gebruikt worden vanaf de Amerikaanse
vliegbasis Edwar Air Force Base (Californië). Deze worden gebruikt
voor opleidingen en de test en evaluatiefase.
2016
Van 23 mei tot 14 Juni 2016 brachten de eerste twee Nederlandse F-35's
(registratienummers F-001 en F-002) een bezoek aan Nederland met als doel
het uitvoeren van belevingsvluchten.
2013
In Juli 2013 is de eerste F-35A geleverd aan het Nederlandse Ministeris
van Defensie. Het tweede toestel is inmiddels ook geleverd (2014).
Nederlandse
F-35
Nederland
heeft besloten (nadat kabinet Kok viel en Balkenende aan de macht kwam)
om mee te doen aan de SDD fase wat inhoudt dat de Nederlandse industrie
mee ontwikkelt aan de Lightning II. Hiervoor moest wel mee worden gefinancierd
en 800 miljoen euro worden betaalt. Als later de orders binnenkomen bij
de Nederlandse industrie moet ieder bedrijf een bepaald percentage afdragen
aan de overheid om de 800 miljoen terug te betalen.
10. Noorwegen
Noorwegen wil 40 JSF (of Gripens) kopen ter vervanging van de huidige
F-16 vloot.
11. Singapore
Singapore werkt net als Japan niet mee aan het project maar maakte bekend
(Juli 2008) interesse te hebben in 100 F-35A's.
12. Turkije
Turkije als partner land in de ontwikkeling van de F-35 heeft op 27 Maart
2008 ingestemd met de koop van 100 F-35A Lightning II straaljagers.
Sensors
De
sensors bepalen voor het belangrijkste deel het succes van de Lightning
II. Deze worden ontworpen en geleverd door Northrop Grumman. De belangrijkste
onderdelen zijn:
- De AESE (Active Electronically Scanned Array Radar) radar.
- Het DAS ( Distributed Aperture System) systeem.
- Het EOTS (Electro-Optical Targeting System) systeem.
- Het EW (Electronic Warfare) systeem
- Het CNI (Communicatie, navigatie en identificatiefuncties)
Met
de AESE radar wordt de benodigde informatie
gewonnen. De radar is opgebouwd uit kleinere radars die worden aangestuurd
door de computer. De radar kan snel switchen tussen het detecteren van
doelen in de lucht of op de grond. De radar kan in een stand worden gezet
dat deze geen straling uitzend zodat hij wel radarsignalen van andere
vliegtuigen kan detecteren. De radar kan ook worden gebruikt om foto's
mee te maken.
Het
DAS systeem was in eerste instantie ontworpen
om de vlieger rondom te waarschuwen voor aankomende raketten. Maar leverde
een andere toepassing mee bij het integreren van beelden in de helmet-mounted
display. De vlieger kan kijken via de sensors naar de plek waarnaar hij
zijn hoofd beweegt. Hiermee kan hij dus, als hij naar beneden kijkt -
dus naar zijn schoot - zien wat er onder het vliegtuig gebeurt. Hij kijkt
dus als het ware door het vliegtuig heen. De precisie is van zo'n goede
kwaliteit dat bij nacht een daglicht-precisie geld. Hiermee is het night
vision goggle overbodig bij de Lightning II.
Datacom-netwerk
De
Lightning II beschikt over een modern datacom-netwerk. Hiermee kan de
vlieger informatie die hij heeft verzamelt op een soort van internet zetten.
Op dit netwerk zijn alle aanwezige deelnemers aangesloten. Zoals andere
Lightning II's, AWACS, JSTARS, andere straaljagers, grond strijdkrachten,
zeestrijdkrachten, commando centrales. Alle informatie wordt met elkaar
gedeeld dus wanneer bijvoorbeeld een AWACS een vijandige straaljager detecteert
hij dit door middel van dit netwerk aan alle "deelnemers" kan
mededelen. Wanneer deze straaljager vervolgens door een "deelnemer"
wordt uitgeschakeld moet dit in het netwerk met hoge snelheid aan alle
deelnemers tegelijk worden weergegeven.
De Verenigde Staten beschikken bij veel wapensystemen al over deze high-tech
mogelijkheden. Dit oefenen de Amerikanen in simulators. In feite hetzelfde
principe als een multi-player game waarbij 100 gamers d.m.v. en LAN aan
elkaar zijn gekoppeld.
Cockpit
Alle
informatie van de sensors worden op 8''
x 20'' inch Multi-Function Display
gepresenteerd. Het scherm kan worden opgesplitst in 12 kleinere schermen.